این روز ها  خنده از لبان  سهامداران  بورسی رفته است  . هر روز با  یک چالش جدید انها  را دلگیر و دلگیر تر می بینیم . شادی از بورس مدت هاست که  رفته و چند ماهی است که کسی اینجا از ته  دل نخندیده است  .

جشن امروز را که  رویداد مهمی در تاریخ است بهانه  کردیم  تا به این  مناسبت کمی هم  شاد  باشیم  . هر چند  می دانیم ذهن و فکر و دل سهامداران  جای دیگر است  …

شعر زیر غزلی از شاعر شیرین سخن  سعدی است که  استاد شجریان نیز در یکی از البوم های خود آن را با صدایی روح نواز ارائه  کرده است  . با اجازه  این  دو عزیز!  با کمی تغییرات آن را  بورسی کردیم  امیدواریم روح  سعدی از ما  راضی باشد و دلگیر نشود!

و از آن مهم تر امیدواریم کمی خنده  بر لبان شما نقش ببندد …  

هزار جهد بکردم که سر بورس بپوشم
نبود بر سربازار میسرم که نجوشم      ( یعنی ول کن  بازار نیستم )

به هوش بودم از اول که پول به بورس نسپارم
شمایل تو بدیدم نه عقل ماند و نه پولم  

نوسانی ز نمادت به گوش جان من آمد
دگر نصیحت مردم حکایتست به گوشم

 ( تا حالا  دیدی یکی از اقوامت یا اعضای خانواده   بهت  بگن  این چه کاری داری !!!)

مگر تو روی بپوشی و فتنه بازنشانی              ( یعنی تعطیل باشی )
که من قرار ندارم که دیده از تو بپوشم             ( معتاد بورس که می گن همینه )

من رمیده دل آن به که به  بازار نیایم
که گر به  پای درآیم به دربرند به دوشم        ( به  زور باید از بازار ما  رو بیرون کنند )

 
مرا به هیچ بدادی و من هنوز بر آنم
که از وجود تو مویی به عالمی نفروشم                                                                                                      

( مصرع اول که معلومه . هیچ  به ما نداده این  بورس!! اما مصرع دوم اینجا ۲ تا ایهام  داره : یکی میگه همون از خرس مویی کندن  و دیگری این که  خیلی دیوانه ایم  ما که  داریم هنوز کار می کنیم ! )

مرا مگوی که مردک طریق بورس رها کن
سخن چه فایده گفتن چو پند میننیوشم

( یعنی تو هزار بار بگو  بورس بده من  آدم بشو نیستم  باز  بازار یه کم مثبت شد  سهم  می خرم )

به راه بورس رفتن به از خریدن اوراق
و گر مراد نیابم به قدر وسع بکوشم …

شاد و موفق  باشید

به امید روز های روشن …